Acclimatiseren

Na drie dagen in in Ho Chi Minh te hebben verbleven vliegen we morgenochtend vroeg naar Da Nang om vervolgens naar Hoi An te rijden.  

Het acclimatiseren gaat steeds beter. De temperatuur gaat een beetje wennen (momenteel circa 30 graden) en ook het lawaai van de drukte in de stad is minder vervelend.

De continuïteit waarmee de inwoners van Ho Chi Minh hun claxon indrukken gaat redelijk wennen en het manoeuvreren tussen de 6miljoen brommers die Ho Chi Minh telt wordt ook steeds makkelijker.

Gister hebben we de hele dag in de stad doorgebracht. Van lokale koffiehuizen tot de Mac Donald aan toe. De plaatselijke markt bekeken en over de Mekong gevaren. Het is een stad die vanalles in zich heeft. Iedereen gelooft wat hij wilt geloven en alle culturen lopen door elkaar heen.

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de Vietcong tunnels. Een netwerk van 400km krappe tunnels die tijdens de oorlog met Amerika gebruikt werd. Even stond ik met m'n  mond vol tanden toen onze kleine vietnamese tourguide Bac zich in een minuscule opening van 30x40 kon laten verdwijnen. Ik werd meteen claustrofobisch wanneer hij vertelde dat deze opening nog vergroot was... 

Bijzonder hoe deze mensen de Amerikanen te lijf zijn gegaan door zich als termieten onder de grond voort te bewegen , zelf hun wapens te maken met alleen natuurproducten en zo de strijd tegen het grote Amerika hebben gewonnen.

Ondanks dat zijn we enigsinds blij zijn dat we morgen even alle drukte verlaten. Aan het eind van deze reis verblijven we hier nog twee dagen. 

Er is nog genoeg te zien! 

Spreek jullie snel(mits de verbinding redelijk is)