Pffft Cambodja
1 maart 2017 - Phnom Phen City, Cambodja
Eerst even snel over Siem Reap.
We hebben de Angkor Wat tempels bezocht en een aantal kleinere. Veel is afberokkeld en overal lopen bergen touristen waardoor wij het eigenlijk niet heel bijzonder vonden.
We zijn nu al drie dagen in Phnom Penh de hoofdstad van cambodja.
Gisteren zijn we naar de Killingfields geweest en erna naar het museum van genocide , toul sleng. Hierin wordt de verschrikkelijke geschiedenis van Cambodja aan het licht gebracht.
Het volgende stukje kan best heftig overkomen en ook de nieuwe foto's die ik erop zet kunnen misschien niet prettig zijn om te kijken !!
Cambodja was in greep van de Rode Khmr van 1975 t/m 1979. De Rode Khmr onder leiding van psychopaat Pol Pot heeft in Cambodja vele levens gekost.
Op de Killingfields krijgt je bij entree een audiotour in je eigen taal. Die tour neemt je mee door de killigfields en daarin wordt haarfijn beschreven wat voor verschrikkelijke praktijken hier zijn uitgevoerd. De killingfields bestaat vooral uit gras. Alle gebouwen zijn na de bevrijding uit elkaar gehaald en de materialen gebruikt voor de weder opbouw van Cambodja. Het bizarre van deze grasvelden is dat er 1000den botten en restanten van mensen onderliggen. Het grootste deel is opgegraven en in een memorial geplaatst. Dit is een grote hoge toren bestaande uit 17verdiepingen vol met beenderen en schedels van slachtoffers. Ook staat er op het terrein een babyboom. De boom waar meedogenloos 100den baby's tegen doodgeslagen zijn. met zware regenval komen er steeds nog botten en restanten naar boven drijven.
Toen we de tour op de killingfields gedaan hadden gingen we naar Toul Sleng. Het gebouw wat eerst diende als basisschool maar in 1975 zijn rol als gevangenis van de Rode Khmr kreeg. Ik durf zeker te zeggen dat dit veel meer inpact maakte dan de killingfields. De gevangenis is namelijk vrijwel intact gebleven en alle documenten en foto's zijn bewaard gebleven.
Ik heb eigenlijk maar een foto gemaakt omdat ik er moeite had om te kijken en deze gruwel daden eigenlijk niet op beeld wilde zetten. Er hangen overal foto's van de gevangenen die ze maakte bij binnenkomst. Ook zijn er in de martelkamers zeer gedetailleerde foto's te zien van de slachtoffers van dit systeem. De mensen hier hadden weinig misdaan (zoals hoogopgeleide die uitgeroeid moesten worden , en ook schilders en kunstenaars. Eigenlijk bijna iedereen die de Rode Khmr niet aanstond ) ondanks dat moesten ze iedere dag een bekentenis afleggen van hun fouten. Ookal had je niets misdaan moest je iets verzinnen en daarvoor boeten. Wist je niets te verzinnen betekende dat je dood. Dit en honderen andere zieke praktijken werden uitgevoerd in Toul Sleng.
Het ergste zijn de foto's en de bloedsporen die nog intact zijn net zoals alle cellen.
Aan het einde van de gevangenis zat een meneer die het overleefd had. Dat is vrij uniek omdat bijna niemand de gevangenis levend verliet. Ook heeft deze man er drie jaar gezeten wat ook heel bijzonder is , omdat je eigenlijk nooit zo lang het volhield.
De man heeft een boek geschreven en zit regelmatig in de gevangenis om te praten met de mensen. Zijn vrouw is voor zijn ogen gemarteld en vermoord en zelf heeft hij de meest verschrikkelijke dingen meegemaakt. Hij zal altijd psychisch en lichamelijk beschadigd blijven. De littekens van het martelen waren duidelijk te zien op zijn hoofd.
Gelukkig hebben de mensen Cambodja weer opgebouwd , maar toch blijven er vele slachtoffers van deze zwarte bladzijde in de geschiedenis van Cambodja.
Eind van de middag vertrekken we naar Phu Quc. Lekker relaxen en bijkomen op dit mooie Vietnamese eiland.
Liefs
Gisteren zijn we naar de Killingfields geweest en erna naar het museum van genocide , toul sleng. Hierin wordt de verschrikkelijke geschiedenis van Cambodja aan het licht gebracht.
Het volgende stukje kan best heftig overkomen en ook de nieuwe foto's die ik erop zet kunnen misschien niet prettig zijn om te kijken !!
Cambodja was in greep van de Rode Khmr van 1975 t/m 1979. De Rode Khmr onder leiding van psychopaat Pol Pot heeft in Cambodja vele levens gekost.
Op de Killingfields krijgt je bij entree een audiotour in je eigen taal. Die tour neemt je mee door de killigfields en daarin wordt haarfijn beschreven wat voor verschrikkelijke praktijken hier zijn uitgevoerd. De killingfields bestaat vooral uit gras. Alle gebouwen zijn na de bevrijding uit elkaar gehaald en de materialen gebruikt voor de weder opbouw van Cambodja. Het bizarre van deze grasvelden is dat er 1000den botten en restanten van mensen onderliggen. Het grootste deel is opgegraven en in een memorial geplaatst. Dit is een grote hoge toren bestaande uit 17verdiepingen vol met beenderen en schedels van slachtoffers. Ook staat er op het terrein een babyboom. De boom waar meedogenloos 100den baby's tegen doodgeslagen zijn. met zware regenval komen er steeds nog botten en restanten naar boven drijven.
Toen we de tour op de killingfields gedaan hadden gingen we naar Toul Sleng. Het gebouw wat eerst diende als basisschool maar in 1975 zijn rol als gevangenis van de Rode Khmr kreeg. Ik durf zeker te zeggen dat dit veel meer inpact maakte dan de killingfields. De gevangenis is namelijk vrijwel intact gebleven en alle documenten en foto's zijn bewaard gebleven.
Ik heb eigenlijk maar een foto gemaakt omdat ik er moeite had om te kijken en deze gruwel daden eigenlijk niet op beeld wilde zetten. Er hangen overal foto's van de gevangenen die ze maakte bij binnenkomst. Ook zijn er in de martelkamers zeer gedetailleerde foto's te zien van de slachtoffers van dit systeem. De mensen hier hadden weinig misdaan (zoals hoogopgeleide die uitgeroeid moesten worden , en ook schilders en kunstenaars. Eigenlijk bijna iedereen die de Rode Khmr niet aanstond ) ondanks dat moesten ze iedere dag een bekentenis afleggen van hun fouten. Ookal had je niets misdaan moest je iets verzinnen en daarvoor boeten. Wist je niets te verzinnen betekende dat je dood. Dit en honderen andere zieke praktijken werden uitgevoerd in Toul Sleng.
Het ergste zijn de foto's en de bloedsporen die nog intact zijn net zoals alle cellen.
Aan het einde van de gevangenis zat een meneer die het overleefd had. Dat is vrij uniek omdat bijna niemand de gevangenis levend verliet. Ook heeft deze man er drie jaar gezeten wat ook heel bijzonder is , omdat je eigenlijk nooit zo lang het volhield.
De man heeft een boek geschreven en zit regelmatig in de gevangenis om te praten met de mensen. Zijn vrouw is voor zijn ogen gemarteld en vermoord en zelf heeft hij de meest verschrikkelijke dingen meegemaakt. Hij zal altijd psychisch en lichamelijk beschadigd blijven. De littekens van het martelen waren duidelijk te zien op zijn hoofd.
Gelukkig hebben de mensen Cambodja weer opgebouwd , maar toch blijven er vele slachtoffers van deze zwarte bladzijde in de geschiedenis van Cambodja.
Eind van de middag vertrekken we naar Phu Quc. Lekker relaxen en bijkomen op dit mooie Vietnamese eiland.
Liefs
Een waarschuwing voor ons allemaal om hier voor te waken dat dit niet meer gebeurt.
Geniet verder nog wel even van je vakantie en ik hoor jullie verhalen wel uitgebreider als je weer veilig thuis ben.
Allen de groeten